• stopa egipska – paluch jest najdłuższy; występuje u 70% populacji;
• stopa rzymska – palec I, II, III są prawie takiej samej długości; występuje u 10% populacji.
• stopa grecka (stopa Mortona) – drugi palec jest najdłuższy; występuje u 20% populacji;

Rodzaje stóp – stopa grecka, stopa rzymska i stopa egipska

Stopy są bardzo ważnym elementem ludzkiego ciała, stanowią podstawę ciała i dźwigają cały jego ciężar. Stopa składa się z 26 kości, 33 stawów i 107 więzadeł. Do kości w obrębie stopy przyczepia się 20 mięśni. Jej budowa zapewnia doskonałą statykę, umożliwia sprawne poruszanie w pozycji pionowej, stanowi doskonały amortyzator przeciążeń oraz jest precyzyjnym aparatem recepcyjnym kontrolującym np. rodzaj i „wyczuwanie” podłoża. Posiada system receptorów powiązanych z narządem ruchu, systemami równowagi, a według medycyny chińskiej ze wszystkimi narządami ciała.

Człowiek ciągu dnia wykonuje średnio około 6 tysięcy kroków. Dlatego budowa i kształt stopy mają wpływ na jakość stawianych kroków, amortyzację i podpór. A co za tym idzie, na dolegliwości lub ich brak w różnych częściach ciała (od stawów skokowych, kolanowych, przez biodra, kręgosłup, aż po szyję).

W zależności od długości palców wyróżnia się trzy typy stopy: egipską, grecką i rzymską. Warto wiedzieć, czym charakteryzuje się dany typ oraz jakie dolegliwości mogą mu towarzyszyć, aby móc chronić swoje stopy i odpowiednio o nie dbać.

 Stopa egipska

 Stopa egipska, zwana też stopą spadzistą ma najdłuższy pierwszy palec (paluch). Reszta palców ustawiona jest w linii prostej, nachylonej ostro. Palce maleją od I do V, dzięki czemu stopa dzięki temu sprawia wrażenie dłuższej i smuklejszej. Uznawana jest za stopę idealną. Występuje ona u 50% - 70% populacji europejskiej. W przypadku stopy egipskiej najbardziej obciążone jest śródstopie i paluch. Uważa się, że stopa egipska jest wewnętrznym czynnikiem predysponującym do występowania palucha koślawego, zwanego również popularnie halluksem. Dochodzi wówczas do zaburzenia biomechaniki chodu, w wyniku czego mogą pojawiać się dalsze schorzenia takie jak: powstawanie palców młotkowatych, bolesnych modzeli na podeszwowej części stopy, niestabilności stawu skokowego lub przykurczu ścięgna Achillesa.

Paluch koślawy, tzw. hallux valgus, jest to deformacja, która charakteryzuje się bocznym odchyleniem palucha. Zniekształcenie to dotyczy częściej kobiet. Co może zwiększać ryzyko utworzenia się takiej deformacji?

• skłonności rodzinne;
• noszenie obuwia z wąskimi noskami;
• przykurcz ścięgna Achillesa;
• duże płaskostopie
• choroby ogólnoustrojowe, np. reumatoidalne zapalenie stawów:
• koślawośc kolan
• osłabienie aparatu więzadłowo-torebkowego.

Osoby, które zauważą u siebie tę deformację, powinny zastosować leczenie zachowawcze, a konkretnie ortezy i wkładki, wygodne obuwie (szerokie noski), leczenie przeciwzapalne, ćwiczenia rozciągające i ćwiczenia wzmacniające krótkie mięśnie stopy. Osoby, u których wymienione sposoby nie są skuteczne, mogą zdecydować się na leczenie operacyjne.

Stopa grecka – stopa Mortona

 W stopie greckiej najdłuższy ze wszystkich palców jest palec drugi, zwany też placem Mortona. Był on charakterystyczny u starożytnych Greków i uważany był za oznakę inteligencji i arystokratycznego pochodzenia  - stąd wiele starych  rzeźb posiada taki palec.

W zależności od tego jak duża jest różnica między palcami, wyróżnia się stopę grecką prostokątną oraz stopę grecką spadzistą. Stopa grecka prostokątna charakteryzuje się tym, że drugi palec jest wysunięty dalej niż paluch, natomiast palec III, IV i V są podobnej długości. W stopie greckiej spadzistej drugi palec jest najdłuższy, a palec III, IV, V ułożone są w linii prostej nachylonej pod kątem ostrym w dół stopy. Różnica długości palca drugiego i palucha nie jest tak duża, jak w przypadku stopy greckiej prostokątnej. Stopa grecka występuje dość rzadko, bo u 20 % populacji.

Osoby, które mają ten rodzaj stopy, podczas chodu obciążają najbardziej drugi palec. Z tego powodu palec ten najczęściej ulega urazom. Przy  takiej stopie należy kupować obuwie, którego długość wyznacza właśnie długi drugi palec inaczej powstaną palce młotkowate. Jest to deformacja obejmująca palce od II do V. Polega on na przykurczu zgięciowym w stawie międzypaliczkowym bliższym oraz braku możliwości jego całkowitego wyprostowania. Stopa grecka stanowi predyspozycje do powstania palucha koślawego (popularnie zwanego haluksem).

Nadmierne wydłużenie II palca powoduje jego częste uciskanie w obuwiu, odciski i zniekształcenia.  Do zmian takich dochodzi głównie u osób, które noszą źle dobrane obuwie oraz osób z nieprawidłową motoryką chodu i nierównomiernym obciążaniem stóp. Objawy, jakie daje opisywana deformacja, to przede wszystkim ból i zaczerwienienie palca. Na grzbiecie palca tworzą się bolesne odciski z powodu zwiększonego tarcia buta w tym miejscu. Występują także nagniotki (modzele) u podstawy palca. Jeśli deformacja jest zaawansowana, może pojawić się metatarsalgia, czyli ból pod głową kości śródstopia palca objętego deformacją.

Stopa grecka wymaga dobrania odpowiedniego obuwia, z szerokim noskiem i wąskim obcasem. Kiedy deformacja nie jest jeszcze utrwalona, warto wykonywać ćwiczenia rozciągające, co opóźni proces pogłębiania się zmian. Gdy deformacja jest już utrwalona i nie podlega biernej korekcji, można zastosować leczenie operacyjne, które polega na usunięciu zmienionej chorobowo powierzchni stawowej i wstawieniu w ich miejsce implantu.

Stopa rzymska – stopa kwadratowa

Stopa rzymska – według Kapandijego, nazywana również stopą polinezyjską, występuje najrzadziej, bo u 10% populacji. W tym rodzaju stopy palec I,II i III są niemal takiej samej długości, natomiast spad zaczyna się przy palcu IV i V, które są znacznie krótsze. Rzymska stopa wydaje się mocniejsza i krótsza niż jest w rzeczywistości. Dzięki swojej budowie stopa taka lepiej znosi duże obciążenia i długotrwały bezruch. Rozkład ciężaru w stopie rzymskiej jest najbardziej korzystny. Ze względu na to, że rozmieszczenie ciężaru w stopie rzymskiej jest korzystne, nie stwierdza się schorzeń typowych dla tego rodzaju stopy.

Wyznajemy zasadę: lepiej zapobiegać niż leczyć i zachęcamy do korzystania z nieinwazyjnych, skutecznych rozwiązań. Umów się na wizytę pod numerem: 516-035-040.

Jeśli interesuje Cię wizyta kontrolna na terenie Warszawy, możesz umówić się online w zaledwie 3 minuty!